milczac

Czuję się jakoś dziwnie. Przez to wszystko co się ostatnio w moim życiu wydarzyło mam wrażenie, że się wypaliłam. Wkroczyłam w jakąś dziwną fazę która zwie się obojętność. Jest to jest - nie ma to nie ma....zero parcia. Nie wiem czy to zmęczenie tak na mnie działa i to, że niedojadam bo straciłam odruch łaknienia.....znowu zleciałam z wagi. Niby nie dużo ale zależy mi by utrzymać te moje 60kg żywej wagi. W domku syf kiła i mogiła przez tą awarię mam nadzieję że jutro hydraulik temu zaradzi bo inaczej oszaleje. Nawet nie wiecie jak tęsknie za swoim łóżkiem....za wszystkim co jest moje....za tą swobodą....za moją dawną codziennością....za dawną ja....

Dzwonił Romeo....rozmawialiśmy jakby nigdy nic a ja hmmm....sama nie wiem jak to określić...słucham go - uważnie ale nie doszukuje się w tym podtekstu, po prostu chłone jego to co mówi....i zadaje sobie pytanie czy jestem w stanie mu zaufać...tu kłania się moja obojętność...zmęczona jestem tym, tym że przy każdej nadarzającej się okazji on będzie miał pretekst by " zaszaleć" bo okazja niezła by wybielić się, a przy tym obwiniać mnie...paranoja!! Na tą chwile mało mnie pociąga perspektywa naszego spotkania. Pytał się czy przyjadę jutro do niego..bo ma auto niesprawne -akumulator i brak płynu w chłodnicy....uhmmm...awaria nie ma co...no chyba że chłodnica mu padła....ale odbiegam od tematu....nie mam parcia, nie dzisiaj....tak jak pytał dlaczego do niego nie pisałam skoro prosił i czekał...a ja? Nie miałam ciśnienia mimo, że pół dnia przesiedziałam bezczynnie. Obojętne jest mi teraz to wszystko.

Storczyk od księcia mi zamarzł....patrzyłam się na niego i pomyślałam, że jeśli on dojdzie do siebie- przetrwa to będzie znak od Boga...że ja...ON.....nasz symbol....moja własna interpretacja...