Milcząc

Jak to naprawdę z tym jest. Z tym, że będąc z drugą osobą która twierdzimy, że kochamy...okłamujemy czy też nie mówimy całej prawdy. Jakimi kierujemy się pobudkami? Dla dobra ogółu, związku czy też samego siebie? Skoro świadomie chcemy z kimś się związać czy to nie jest równoznaczne z tym, że jesteśmy szczerzy, lojalni? Czy to nie powinno być czasem tak, że jest to naturalny proces....że nie mamy z tym problemu bo kochamy? O związek trzeba dbać codziennie!!! Jakie jest błędne myślenie, że jeśli już kogoś mamy "na własność" nie zabiegamy o tej osoby względy bo niby po co- skoro ona już jest! I bagatela kocha mimo i pomimo wszystko....nie adorujemy ukochanej osoby a wręcz przeciwnie dajemy sporą dawkę krytycyzmu i wymagamy a sami nie dajemy z siebie nic oprócz tego, że jesteśmy obok a suma sumarą jesteśmy przy tym bardziej samotni niż jakbyśmy byli faktycznie sami. Tak, to jest najgorszy rodzaj samotności -być z kimś, patrzeć na tą osobę i totalnie jej nie czuć.....wczoraj miałam dziwne przeczucie, w nocy dziwny sen, a i poranek zweryfikował przypuszczenia....może to jest tylko moje domysły- mogą być mylne ale świadomość, że znów ze mnie zadrwiono bagatela oszukiwano sprawia, sprawia że nie czuje się fajnie...ale to później....później zadzwonie i wyjdzie czy mój ukochany poza tym że ukrywa kontakt z przyjacielem nie wiedząc dlaczego mógłby mieć też inną kobietę.....