Milcząc

Dziesiejszej nocy śnił mi się mój książę. Ale to nie był ten sam sen..... siedział u mnie w kuchni tam gdzie zwykle raczył siadać i przyglądał mi się jak ja chodziłam w tą i z powrotem.... oboje milczeliśmy mimo, że nikogo poza nami nie było.....

Obudziłam się i szybko odgoniłam od siebie myśli na jego temat..... wypiwszy poranną kawę bez słuchawek na uszach, muzyki zabrałam się za porządkowanie domku. Nawet nie zdawałam sobie sprawy jak zapuściłam go tęskniąc za nim.... oczywiście nie było sposobu bym o nim nie pomyślała, mimo że tak bardzo odganiałam od siebie jego osobę....ale tak trudno jest, kiedy każdy fragment tego domu jest nim przesiąknięty.... każdy przedmiot niesie za sobą jakąś tam historię..... i pomyśleć, że ON był tylko tutaj chwilkami, takimi epizodami....a ja świruję.... tak naprawdę kobiety czy też mężczyźni muszą przechodzić straszną traumę gdy ich współmażonek odchodzi, zostawia.....a oni zostają w domu gdzie byli szczęśliwi.... wspomnienia.... one są wszędzie.... żadna siła nie jest w stanie ich wymazać.... ale powinniśmy zadać sobie kluczowe pytanie.... czy my tak naprawdę chcemy nie pamiętać?