Milcząc

Mam wrażenie, że moje życie jest niczym sinusoida. I do tego tak gwałtownie skaczę, że człowiek traci równowagę tudzież grunt pod nogami. Boję się na głos mówić, że jest dobrze, a tym bardziej, że mogłabym być szczęśliwa bo zaraz zostaję mi to odebranę. Wiem - totalnie bez sensu, ale tak jest, moje nieogarnięcie..... jutro Romeo ma urodziny. Zrobiłam mu torta, nie jestem kuchareczką i po wielkim wysiułku nie wspominając o kuchni w całej czekoladzie powstało moje dzieło. Hmmm.... je sie oczyma, prawda? Więc w tym aspekcie nikt się nie naje. Mam nadzieję, że chociaż smaczny będzie. Bo nie ukrywam, że co na niego spojrzę to płakać się chcę, zważywszy, że górna beza mi się pokruszyła. No ale jak to ja, chciałam zakryć to polewą czekoladową i wyszło jeszcze gorzej....ech....to tak samo jak w życiu, brudów nie zamiata się pod dywan....mam nadzieję, że będzie mu smakowało.... choć mam dziwnę przeczucia, że jutro Romeo znowu coś odwali :/